देशमा जनवादी व्यवस्था स्थापना गर्ने आन्दोलनमा होमिँदै सहादत प्राप्त गर्ने सहिदहरुको सम्मानमा प्रत्येक वर्ष फागुन १४ देखि २१ गतेसम्म सहिद सप्ताह मनाइँदै आएको छ । तत्कालीन नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी (माओवादी) को चौथो विस्तारित बैठकले फागुन १४ देखि फागुन २१ गतेसम्म सहिद सप्ताह मनाउने निर्णय गरेसँगै हरेक वर्ष सहिद सप्ताह मनाउने गरिएको छ । तत्कालीन माओवादीले सञ्चालन गरेको जनयुद्धमा करिब १२ हजारले सहादत प्राप्त गरे, सयौँ घाइते, अपाङ्ग र बेपत्ता छन् । जनयुद्धको बलमा २४० वर्षे निरंकुश राजतन्त्रको अन्त्य भयो । तर, जनयुद्धको लक्ष्य पूरा हुन सकेन । जनयुद्धको नेतृत्व गरेका नेताहरु संसदीय राजनीतिमा भासिन पुगे । देशमा एउटा निरंकुश राजतन्त्रको त अन्त्य भयो तर राजतन्त्रलाई बिर्साउने गरी राजनीतिक दल र नेताको खोलमा दर्जनौँ राजाहरु खडा भए र देशलाई ब्रह्मलुट गर्न थालेका छन् । के यही व्यवस्थाका लागि जनयुद्ध भएको थियो ? के हजारौँ नेपाली आमाका सपुतले यसैकै लागि बलिदानी दिएका थिए त ? पक्कै होइन, स्वतन्त्र देश र सार्वभौम नेपाली बन्न ती महान् सहिदहरुले आफ्ना बलिदानी गरेका थिए । तर, जनयुद्धका नेतृत्वकर्ताले त्यसको दुरुपयोग गरे । जसका कारण अहिले पनि सहिदको सपना सपनामा नै सीमित छ । सहिदको बलिदानीको उपहास भइरहेको छ । उनीहरुको परिवार बिचल्लीमा छन् । तर, राज्यलाई चासो छैन । यतिबेला जनयुद्धमा होमिएका कतिपय नेताहरु आफ्नो वर्गीय धरातल बिर्सिएर सत्तास्वार्थमा रमाउन पुगेका छन् । देश पुनः संसदीय भासमा फस्न पुगेको छ । दस वर्षे जनयुद्धको खिल्ली उडाउने कार्य भएको छ । जुन ज्यादै निन्दनीय र घृणित कार्य हो । जुन कार्यले देश पुनः द्वन्द्वोन्मुख भएको छ ।

देशमा अहिले निरङ्कुश राजतन्त्रलाई बिर्साउने गरी भाँडभैलो र लुटखसोट भइरहेको छ । आमजनताको दैनिकी चौपट भएको छ । वैदेशक हस्तक्षेपले सीमा नाघेको छ, महँगी, भ्रष्टाचार दिन दुईगना रात चौगुना हुँदै गएको छ । राजनीतिक दल र नेताहरु सबैभन्दा बढी भ्रष्ट भएका छन् । यस्तो स्थितिले देशको राष्ट्रियता र सार्वभौमिकतामाथि नै खतरा आइपरेको प्रस्ट देख्न सकिन्छ । तसर्थ, देश र जनतालाई यस्तो अवस्थाबाट बचाउन सहिदहरुको सपना पूरा गर्नु सबै कटिबद्ध हुनैपर्छ । अहिले देश र जनतालाई यो संकटबाट पार लगाउन नेकपा कम्मर कसेर अगाडि बढेको छ, जुन एउटा सुखद पक्ष हो । अब देशलाई वैदेशिक हस्तक्षेपबाट बचाई स्वाधीन र सार्वभौम राष्ट्र बनाउन नेकपालाई साथ दिनुको विकल्प छैन । किनकि नेकपालगायतका केही क्रान्तिकारी दलबाहेक अन्य राजनीतिक दलहरुले सहिदको सपना बिर्सिसके, उनीहरु देश र जनतालाई दाउमा राखेर आपूm र आफ्नो दलको स्वार्थपूर्ति गर्ने र सत्ता स्वादमा रमाउन पल्किसके ।

तसर्थ, यदि साँच्चै माओवादी सम्बद्ध दलहरु देश र जनताको मुक्ति र जनयुद्धको लक्ष्यमा पुग्ने हो भने फेरि गोलबद्ध हुनु जरुरी छ । यसका निम्ति जनयुद्धको बीउ जोगाइरहेको नेपाल कम्युनिस्ट पार्टीको नेतृत्वमा गोलबद्ध भएर अगाडि बढ्नुको विकल्प छैन । अन्यथा कर्मकाण्डी पाराले सहिद सप्ताह मनाउनुको कुनै अर्थ छैन । वर्षको सात दिन सहिद सप्ताह मनाएर गोहीको आँसु झार्नुको कुनै अर्थ छैन । देश र जनतालाई घात गर्दै सहिदको सपनालाई लत्याउने दल र नेतालाई सहिदहरुको रगतले अवश्य पिरोल्नेछ, चेतना भया ।