दर्जनौं पटकको भेटमा झुठा मुद्दमा राखिएका नेकपाका कार्यकर्ता तथा नेतालाई प्रक्रिया पुरा गरेर रिहा गरिदिने बचन दिएको हो सरकारले तर १५ गतेको गणतन्त्र दिवसको उपलक्ष्यमा पनि रिहा गरिएन । रेशम चौधरी सँगै ४–५ सयलाई छोडिदिँदा पनि पूर्वाग्रहको जण्डिसले गर्दा नेकपाका कार्यकर्ताहरुलाई छोडिएको देखिएन । रेशम चौधरीलाई छोडिदिएको केही आपत्ति भएन । यो राजनैतिक मुद्दा हो । थारु जाति उपेक्षित तिरस्कृत आदिम समुदाय हो । तर, टीकापुर घटनामा ७ – ८ जना प्ररीलाई घरेलु हतियारले काटे पनि राजनीतिक पहुँचले गर्दा उनी रिहा हुन सफल भए । उनी नागरिक उन्मुक्ति पार्टीका संरक्षक पनि हुन । संसदीय व्यवस्थामा भोटलाई प्राथमिकता दिईन्छ । यही भोटकै आधारमा गठबन्धनको जोडबलमा उनी छुटकारा भएका हुन् । तर अरु देश र जनताको सवालमा लडेका कार्यकर्ताहरुले छुटकारा पाएनन् । संसदीय व्यवस्थामा भोटको राजनीति हुन्छ, सत्य, न्यायको केही मतलब हुँदैन ।

गठबन्धनले गधा उम्मेदवार उठे पनि त्यही गधाले नै जित्छ । निर्वाचन पैसासँग गासिएको हुन्छ । जति राम्रो उम्मेदवार भए पनि पैसाको अभाबमा उसले जित्न सक्र्दन । पैसा खर्चगरेर जिते पछि उम्मेदवारले आफ्नो पैसा असूलउपर गर्न थाल्छ । यसैले भ्रष्टाचार कमिशन हुन्छ । वाइडबडी, एनसेल प्रिन्टिङ्ग प्रेस जस्ता दर्जनौं काण्ड घटाएर नेताहरुले पैसा कुुम्लाएका हुन्छन् । अब त्यसले पुगेन भनेर भूटानी शरणार्थी बनाएर अमेरिका लगिदिने भन्दै जनही ४० – ५० लाख उठाउँदै गरेको अवस्था छ । नेपाल प्रहरीले पत्ता लगाएर दोषीलाई थुनछैक त गरेको छ तर नेताहरुले यसलाई सफल हुन देलान भन्ने लाग्दैन ।

गत हप्ता प्रचण्डले भारत भ्रमण गरी फर्केका छन् । भारतमा रहँदा एउटा मन्दिरमा गएर गेरुबस्त्र धारण गरी पुजा गेका छन् । जनताको हकमा आस्थाअनुसार पुजा गर्नु ठीक होला तर एउटा कम्युनिष्ट नाम धारी मान्छेले गेरुबस्त्र धारण गरी दुनिया हसाउँछन् भने के भन्ने ? भारतले आफ्नो नवनिर्मित संसद भवन अगाडि अखण्ड भारत लेखेको नक्सा राखेका छन् । त्यो नक्सामा नेपालको कपिलवस्तु र लुम्बिनी अंकित गरिएको छ । यस्तो संबेदनशील विषयमा पनि प्रचण्ड मौन बसेका हुन् । अझ लिपुलेक, लिम्पियाधुरा तथा कालापानी भारतलाई दिएर यसको बदला बंगलादेश जाने पूmलबारी मार्ग लिने अनौपचारिक शर्त राखेका छन् । भारतको आडमा उनले यस्तो भनेका हुन् । एउटा ब्यक्तिले सार्वभौम देशको माटो प्रतिमोल तोल गर्न मिल्छ ? प्रचण्डलाई कुनै पूर्वाग्रहले भनिएको होइन । जस्तो छ उस्तै भनिएको हो । देश त सबै नेपालीको साझा हो । पार्टी भन्दा ठूलो हो देश । पार्टीका सबै कार्यकर्तालाई नभनौ कुनै कार्यकर्ता त भेडा बनेका हुन्छन् । मलाई केही मिल्छ कि भनेर नेताको भजन गाउँछन् । पार्टी पनि त विवाद प्रतिवाद संवाद नभैकन चल्दैन । पार्टी भनेको बिपरितहरुको एकत्व हो ।

अहिले देश संकटमा छ । नेता दलालहरु पनि संकटमा छन् । अहिले नेपालीहरुको लडाईं दलालसँग छ । सम्राज्यवाद सिधै यहाँ आउँदैन । उसले दलाललाई लगाई दिन्छ । तिनै दलालमार्फत् देशको अस्मितामा आँच आएको हुन्छ । देशको २६ ठाउँ भारतसँग सीमा विवाद छ । कालापानी त्रिदेशीय मार्ग छ । यहाँबाट मानसरोबर जानसकिन्छ । यसै काला पानीमा भारतीय चेक पोस्टछ । भारतीय सेना प्रहरीहरु यहाँ मार्चपास गर्छन् । भरतले आफ्नै पहलमा पक्की सडक बनाई सकेको छ । स्वभिमानी देश भक्तले यसको विरोध गर्ने कि नगर्ने ? लिपुलेक, लिम्पियाधुराको चुच्चे नक्सा बनाएको अवस्था हो । तर, यसलाई पाठ्यपुस्तकमा राख्नबाट रोक लगाइयो । नेपालका शासक भनौँ वा भारतीय दलाल भारत सामु आत्मसमर्पण गरेका छन् । अमेरिकासँग आत्मसमर्पण गरेर नै एमसीसी पास गरेका हुन् । अब एसपीपी पास गर्ने क्रममा छन् । अहिलेको नागरिकता बिधेयकले देशलाई फिजीकरण, सिक्किमीकरण बनाउँदैछ । प्रचण्ड भारत भ्रमणमा जाने अघिल्लो दिनमा नागरिकता बिधेयक पास गरेर गएका हुन् । त्यही बिधेयक हो जसलाई पूर्वराष्ट्रपति बिद्यादेबी भण्डारीले रोकेर राखेकी थिइन् तर छुट्टै परिबेश र छुट्टै संसदमा त्यही बिधेयकलाई पठाइएको छ । यसअनुसार एउटा हातमा सिन्दूर अर्को हातमा नागरिकता दिने अवस्था छ । नागरिकता त सबै नेपालीले पाउनुपर्छ, पाउने अधिकार पनि छ तर भारतीय चेलीले यसरी पाउने भएकी छिन् । तर, भारतमा भने ७ वर्ष कुर्नुपछ । धेरै जनसंख्या भएको भारतबाट नेपालमा मानिसहरु पेलिएमा के हुन्छ ? फिजी हुँदैन ? नेपाली भने चामलको बियाँ जस्तो हुने छन् ।

यो व्यवस्था त गैसकेको छ । संसदीय व्यवस्था असफल भएको छ, जताततै लूट छ । देशको अस्मितामा लूट छ । अब जनताको बलमा क्रान्ति गरेर सत्ता बदल्नुको विकल्प छैन । हामीलाई चाहिएको वैज्ञानिक समाजवाद हो । यसमा योग्यताअनुसार काम र कामअनुसार माम हुन्छ । शिक्षा स्वास्थ्य निःशुल्क हुन्छ । बेरोजगारी हुँदैन । युवाहरु बिदेश जानुपर्दैन । यसै वैज्ञानिक समाजवादको लागि एकीकृत जनक्रान्ति चलिरहेको छ । सबै देशभक्त मिलेर यसलाई सफल पारौं ।