म सोंचिरहेछु पुर्पुरोमा हात राखेर आगो निदाएको दिन के हुन्थ्यो होला ? शायद, उदधि क्षितिजमा उदय हुन्थ्यो होला अनि नदीमा आगो छलाङ्ग मार्दै कहिले कर्णाली त कहिले कोसीको बगर-बगर हप्दा उठाउँदै हिन्थ्यो होला हप्ता न दिए हनुमानले लंका जलाए झैं ऐँठन परिरहेका भोका सपनाहरूको धुरीमा आगो लगाउँदै हिड्थ्यो होला । हुन त आगो र नीर […]

खाजाघरअगाडि इन्स्पेक्टर रामकुमार राईलाई देख्नेवित्तिकै मनमा चिसो पस्यो । आजचाहिँ फन्दामा परियो भन्ने परिहाल्यो तर उताउति गर्ने परिवेश थिएन । खाजाघरमा तीन कप चिया भनेर बसियो, त्यहीँ नै प्रलेसको अफिसको ढोकैको छेउमा बस्ने युवा चाउमिन खाइरहेका थिए । मलाई देखेर उनी फेरि पनि फिस्स हाँसे । परिवेश पनि कस्तो थियो भने त्यहाँबाट यताउति गर्न बिल्कुल […]

रावीको किनारमा उभिएर कमरेड विष्णुलाई लेख्दै छु फुर्के घाँसमा चिठ्ठी । एकाएक तरल हुन्छ मैले समाएको फुर्के घाँस जुनी वित्छ ,लडाईँका मैदानमा उनी हिँडिरहेछिन् अझै युद्धको चुचुरामा पुग्न हिमाल जस्तै पग्लिएका छन् उनका आँखाहरु ! रावीकै छातीबाट देखिने अग्ला अग्ला पर्वतहरु हाम्रै हुन् भन्छिन् कमरेड विष्णु ! समुद्रको आँधी जस्तै उठ्छ मनका छालहरु विचौरकी चरीहुन् […]

जान्दैन हो जान्दैन , कहिलै जान्दैन ! अचानाको पिर के हो खुकुरीले जान्दैन !! बन्दूकले छात्तीको दुख जान्दैन तरवारले घाँटीको पीडा जान्दैन जित्नेले जित जान्दछ तर हार्नेको दुख कैलै जान्दैन ! जान्दैन हो ….. इतिहास लेखिन्छ जित्नेहरूको सर्वश्व मेटिन्छ हार्नेहरूको नलेखिएको गुमनाम इतिहास चिहान नखोस्री क्वैले जान्दैन जान्दैन हो……. जित्नेहरू हो तिमी हारेर हेर एक […]

मैले आफ्नो लागि कहिल्यै उदाइंन मैले कहिल्यै आफ्नो लागि पानी पारिन मैले कहिल्यै आफ्नो लागि फलफूल फलाईंन । प्रकृतीको १४३२ धारालाई पालना गर्दै अन्नबाली/फलफूल/सागपात र घाँसहरू उब्जाईरहें तर कहिल्यै आफ्नो लागि गरिन । मैले आफै बाटो बनाउँदै अविरल बगिरहे र समुद्रमा समाहित भएँ तर कहिल्यै आफू बगेको मजदुरी मागिन । मैले आफ्नै छातीमाथि मान्छे/जनावर/भारबाहानलाई बाटो […]